- Nowy
- Obecnie brak na stanie
Przepis na Królika w Winie François Pierre de la Varenne (1691)
Przepis na Królika w Winie François Pierre de la Varenne (1691)
Kontekst historyczny
François Pierre de La Varenne (1618–1678) był francuskim kucharzem, który odegrał kluczową rolę w kodyfikacji klasycznej kuchni francuskiej w XVII wieku. Jego dzieło Le Cuisinier royal et bourgeois, opublikowane w 1691 roku, było jedną z pierwszych książek, które promowały wyrafinowaną, uporządkowaną i precyzyjną kuchnię. Ta pionierska praca stała się fundamentem francuskiej haute cuisine.
La Varenne wprowadził prostsze i skuteczniejsze metody gotowania, zastępując skomplikowane techniki średniowieczne oraz nadmierne użycie przypraw subtelniejszymi doprawieniami, jednocześnie podkreślając świeże i wysokiej jakości składniki.
Oryginalny przepis na królika w winie charakteryzuje ta ewolucja: koncentruje się na powolnym duszeniu mięsa w dobrej jakości winie i wykorzystuje nowatorskie w tamtych czasach techniki, takie jak użycie zasmażki do zagęszczenia sosu. To danie odzwierciedla ducha kuchni XVII wieku: naturalne smaki, delikatne gotowanie i użycie lokalnych produktów.
Składniki
-
1 cały królik (pocięty na kawałki)
-
1 butelka czerwonego lub białego wina (według upodobań)
-
1 cebula, drobno posiekana
-
1 marchewka, pokrojona w plasterki
-
1 bukiet ziół (tymianek, liść laurowy)
-
20 g świeżego masła
-
200 g boczku lub słoniny
-
1 łyżka octu (najczęściej winnego)
-
2 łyżki mąki (do przygotowania zasmażki)
-
Sól i pieprz do smaku
-
½ litra bulionu drobiowego lub wołowego (lub ewentualnie wody)
Przygotowanie
-
Przygotowanie królika
Pokrój królika na 6–8 kawałków, w zależności od wielkości. Umyj i dokładnie osusz kawałki czystą ściereczką. -
Podsmażanie królika
W dużym garnku rozpuść masło na średnim ogniu. Obsmaż kawałki królika ze wszystkich stron, aż ładnie się zrumienią. -
Dodanie boczku i warzyw
Dodaj boczek i posiekaną cebulę. Smaż, aż cebula stanie się przezroczysta, a boczek lekko zrumieniony. -
Posypanie mąką
Posyp całość mąką. Gotuj przez 2–3 minuty, ciągle mieszając, aby powstała jasna zasmażka, która zagęści sos. -
Deglacjowanie winem
Wlej wino do garnka. Zeskrob drewnianą łyżką przypaleniznę z dna garnka. Gotuj kilka minut, aby odparował alkohol. -
Dodanie bulionu i bukietu ziół
Wlej bulion (lub wodę), tak aby mięso było częściowo przykryte. Dodaj bukiet ziół i ocet. Dopraw solą i pieprzem. -
Duszenie na małym ogniu
Przykryj i duś na wolnym ogniu przez 1 do 1,5 godziny. Mięso powinno być miękkie, a sos gęsty i aromatyczny. Sprawdź miękkość, nakłuwając mięso — powinno łatwo odchodzić od kości. -
Doprawienie
Pod koniec gotowania spróbuj i w razie potrzeby dopraw. -
Podanie
Podawaj na gorąco, polane sosem, z sezonowymi warzywami, ziemniakami lub świeżym makaronem.
Kontekst kulinarny XVII wieku
W XVII wieku kuchnia francuska przechodziła głęboką transformację dzięki postaciom takim jak François Pierre de La Varenne. Upraszczał on przepisy odziedziczone po średniowieczu, skupiając się na technice, naturalnym smaku składników i umiarkowanym stosowaniu przypraw.
Królik w winie, z mięsem duszonym w winie i bulionie, stanowi fundament klasycznej kuchni francuskiej. Preferuje subtelne smaki, gęste sosy i długie duszenie, które sprawiają, że mięso staje się miękkie. La Varenne podkreślał także użycie sezonowych i lokalnych produktów, zgodnie z zasadami epoki.
Znaczenie tego przepisu
Ten przepis ilustruje przejście od kuchni średniowiecznej do nowoczesnej. Wykorzystując powszechny składnik, jakim jest królik, La Varenne pokazuje, jak przygotować wyrafinowane danie z prostych produktów. Jego przepis, odpowiadający gustom szlachty, miał trwały wpływ na kuchnię mieszczańską.
Dziś stanowi cenne źródło do poznania historii kulinarnej Francji i umożliwia przygotowanie smacznego i wciąż cenionego dania.
Warzywa podawane z królikiem w winie w XVII wieku
Typowe warzywa serwowane z królikiem w winie w tamtym czasie to:
-
Marchewki: krojone w plasterki i gotowane w sosie
-
Por: dodający słodyczy i aromatu
-
Rzepa: lekko ostra w smaku, często duszona
-
Kapusta (zielona lub kędzierzawa): często używana w potrawach duszonych
-
Zielona fasolka: uprawiana, ale jeszcze rzadka
-
Seler: używany w bulionach lub jako dodatek
-
Pasternak: słodki, miękki, podawany w formie puree lub gotowany
Warzywa te najczęściej były duszone lub gotowane i doprawiane prosto solą, masłem i ziołami (tymianek, liść laurowy).